Mahalle, hem şehrin bir modülünü hem de orada yaşayanları anlatan, sahip olduğumuz kadar bizi kucaklayan bir yaşam alanı…
Yeni nesillere sevgiyle anlattığımız mahalle dostluklarıyla, kapılarını açık bırakacak kadar güvenilen komşularla, herkesin birbirinin yarasına merhem olmaya çalıştığı samimi duygularla yaşanan bir ütopya.
Geriye kalanlar ve kan…
“Bazılarının öyleydi. Uzaktayken bile akılları ve kalpleri bu sokaklardaydı. Bazılarının ise bir ömür bu mahalledeyken akılları ve kalpleri çok uzaktaydı. Benim gibi. .. Gidenler oldu, kalanlar oldu…”
Her ne kadar bugün her yerde -özellikle de İstanbul gibi bir metropolde- bu kültürün yaşatılması mümkün olmasa da günümüz koşullarında kendini koruyabilen ya da yeniden yaratabilen özel mahalleler var. Kuzguncuk ilk akla gelenlerden biri kuşkusuz…
Unutulmak isteneni hatırlatan bir roman
Özlen Alpaslan yeni romanı Mahalle ile okuyucularını bu şirin mahallenin sokaklarında gezdiriyor, onları sakinlerin evlerinde ve işyerlerinde ağırlıyor ve en önemlisi bu mahalleden yola çıkıp bizlere tek tek anlatıyor: yakın tarihimizde unutulmak istenen her şey.
Peki ne bekliyorsun? Gelin, Mahalle’nin leziz yemekleri ve leziz kokuları eşliğinde insanlığın binbir türlüsünü keşfedin…
Okumaktan keyif alacağınız kitap
Hem özlediğimiz sıcaklığı hem de yakın tarihimizdeki katliamları, felaketleri, cinayetleri ve bunlara karşı mücadele edenleri hatırlatan samimi dili ve sürükleyici anlatımıyla elinizden bırakmadan okuyacağınız çok özel bir roman. ..
Bitmemiş bir aşk hikayesi…
Kuzguncuk, İstanbul’un en eşsiz ilçelerinden biri… Burada “Mahalle” diye bir yer var ki, en leziz tatlar insanların dertlerine derman oluyor… Bu lezzetlerin ustası, insanların derdinin dinleyeni ve mekanın sahibi. yer Füruzan…
Tüm meseleleri birbirine bağlayan ve özlenen isim Aysel… Çocukluk arkadaşlıkları, İstanbul’da geçmiş ve şimdiki olayların yansıması, Boğaziçi halkı, gerçek mahiyeti tam olarak bilinmeyen yarım kalmış bir aşk hikayesi.. .
Kitaptan
Kaybolmak ve bir maceraya başlamak
“Her şey Aysel’in bir gün aniden ortadan kaybolmasıyla başladı. Geçtiğimiz günlerde bir pazar sabahı erkenden geldi, her zamanki gibi sokağa bakan pencerenin yanındaki iki kişilik küçük masaya oturdu ve tek kişilik kahvaltı tabağı ısmarladı. Onun mizacını biliyorum, sanırım huysuzluğunu da söylemeliyim.” “Dükkânın açık bar olarak yenilediğimiz kısmından, misafirlerimizin mutfağımızda çalışırken bizi görebileceği, bizim de onları mutfaktan görebildiğimiz kısmından, hiç müdahale etmeden, göz ucuyla onu izledim. Artık saat o kadar erkendi ki zaten dükkânda izleyecek hiçbir şey ya da kimse yoktu.”
sayfa için iletişim:
